درسی که از انتشار کلاس آنلاینم گرفتم : مخاطب شناسی

سلام دوستان، 

همونطور که شاید در جریان باشید چند روز قبل اولین کلاس آنلاینم به زبان انگیسی را در زمینه ی فیلمسازی انیمیشن منتشر کردم. 

و وقتی به مرحله ی مارکتینگ رسیدم درس مهمی یاد گرفتم، قبلا مطالعه کرده بودم که شیوه ی سنتی فروش فیلم یعنی به دنبال توزیع کننده گشتن دیگر گذشته است و باید گروه مخاطبین خود را بسازید. 

اما این بار با تمام وجود این موضوع را حس کردم، وقتی شروع به نشر لینک کردم، و یا به دوستان، آشنایان و ... دادم. چندین نفری بودند که من را از روی کارهایم شناخته و پیگیر بودند و این تبادل لینک باعث شد با آنها بیشتر آشنا شوم و دغدغه شان ادامه ی در این مسیر و سوالشان مسائل کاری و درآمدی بود.

اما نسبت این افراد به فامیل، آشنا، همکلاسی مدرسه، دانشگاه، همکار، و شاگردان قدیم خیلی کم بود. این چه مشکلی دارد؟ یعنی سوخت شدن تمام فرصت ها. 

یعنی عدد فالوورهای مناسب هدف نیست. بگذارید بهتر توضیح دهم، قبلا هم چنین حسی را داشتم که نمی خواهم دنبال کننده هایم متخصصین انیمیشن باشند مثلا می دانستم چندان پرفایده نیست برایم که اهالی تولیدکننده ی انیمیشن یا اساتید من را دنبال کنند، برای همین چندباری از دوستانم خواستم که تبلیغ من را نکنند چرا که جامعه ی فالوورهای آنها بیشتر متخصصان بودند اما این کاملا جنبه ی احساسی داشت برایم یعنی به شکل احساسی حس می کردم که وقتی متخصصین کار من را دنبال کنند انگیزه و جسارت من برای به اشتراک گذاشتن کم می شود و مدام خود را در موضع قضاوت شدن می بینم.

اما این تجربه ی هفته ی گذشته بسیار موضوع را برایم ملموس کرد، می گویند اگر هدف واضحی نداشته باشی، نتیجه ی واضحی هم نداری، شاید نیمی از گروه مخاطبانم در اینستاگرام به واقع دنبال کنندگان و حامی  من نبودند و تنها از روی حس نزدیکی دوستانه و یا خاطرات خوب گذشته و یا حس خوبی که در کلاسهایم بهشان داده بودن من را داشتند، بنابراین وقتی کلاسم را اعلام کردم، با اینکه فرصت خوبی از نظر بهره مندی از کلاسهای هنری دیگری داشت اما اقبال خوبی نشد، برخی که می دانم با کار با سیستم انگلیسی و کامپیوتر مشکل دارند اما برخی دیگر اصلا در جامعه ی مخاطبین من نیستند مثلا دانشجوی پزشکی، خانم خانه دار، مهندس، نوازنده و  پزشک....که من را به واسطه ی آشنایی شخصی و نه علاقه به کارم دنبال می کنند،  بنابراین این دوستان از روی محبت و دوستی بینمان من را دنبال می کنند و نه علاقه مندی به کار و اینجاست که به وقت مارکتینک می بینی که درصدی که علاقه مندند و کارت را می بینند و دنبالت کنند بسیار کم هستند. و بیشتر تمایل دارند خبر را به دیگران  بگویند و استوری کنند تا اینکه خودشان وارد شوند، و از طرفی دایره ی مخاطبین آن ها نیزممکن است  به کار شما نیاید. 

مخاطب شناسی و نیاز سنجی خیلی مهم است، یادم می آید استادم درست طراحی نرم افزار2 مهندس واحد می گفت : "در طراحی نرم افزار باید مخاطب را شناخت، امروز که می آمدم به من یک آگهی مهد کودک دادند، خوب من که ازدواج نکرده ام و بچه ندارم چرا باید آگهی به من داده شود و هزینه ای که کرده اند دور ریخته شود ..." 

سوال اینکه گروه مخاطبانم را چه کسانی انتخاب و تعریف کنم 4 ماهی هست که با من هست اما این بار کاملا ملموس متوجه شدم که نداشتن آن یعنی اشتباه

مثلا این است که شما مثلا سرامیک تولید کنید، یا گوشواره اما مخطبان درستی جذب نکرده باشید، بنابراین کار شما مورد علاقه ی کسی نیست، تنها از این نظر که کاری کرده اید مورد لطف و تبریک گفتن قرار میگیرید.

اگر قصد فیلمسازی دارید حتما به جامعه ی مخاطبین خود فکر کنید. 

ارادتمند

بیسکولنز (حدیث ملکی)

وبسایتم    وبلاگم   اینستاگرام    آپارات     یوتیوب       بسته ها     پادکست    ساندکلاود     خبرنامه