مجموع ویدئوهای صنایع دستی ارزشمند ایران : از اسکرین سیور تا سری چطورِ Chanel و Dior

سلام به همراهان خوبم ،  خیلی خوشحالم که امروز هم به اینجا آمدید.

من حدیث ملکی هستم ،فیلمساز انیمیشن، مصورساز و مروج علم  و میزبان شما هستم در اینجا یعنی بیسکولنز. 

یادم می آید وقتی دانشجو بودم،  سال های 83 ، 84 یکی از تفریحاتم این بود که سیستم عامل های مختلف لینوکس را نصب می کرد و ساعت ها به اسکرین سیورهای مختلف آن نگاه می کردم، انقدر لذت می بردم که نگو و نپرس

مدتی هم شیفته ی تصویرهای متحرک روی موسیقی ها که توسط مثلا window media player ساخته می شد بودم و با همان اینترنت دیال آپ خیلی دنبال این بودم که رادیو اینترنتی راه بیندازم و اینکه ویژوالایز ( مصورسازی متحرک روی موسیقی) به سبک خودم تولید کنم. 

 

بعد ها که از جنبه ی گرافیک متحرک وارد بحث گسترده تر فیلمسازی شدم، و البته دوران اسکرین سیور ها هم تمام شده بود، دیگر یکی ازعلاقه های من دیدن ویدئوهای "چگونه ساخته شده" از برندهای عطر، لباس، کیف و ... شانل (CHANEL) و دیور (Dior) بود، مدت ها در یوتیوب این ویدئو ها را می دیدم و همیشه به این چشم که من هم دوست دارم مثل این ها را بسازم. 

دیروز داشتم مستندی می دیدم از پارچه بافی ، دیدن آن استاد کارها و آن کار به شدت سخت آن هم برای افرادی در آن سن خیلی دلم را برد اما از طرفی مستند هم خیلی کشدار بود، صدا ها به شدت بد و آزار دهنده بود،بلند ، ضعیف، .. در واقع ویدئوهایی بود که به هم متصل شده بود. سری طولانی دیگر نیز در مورد غذاهای ایران دیده بودم، که به شدت خسته کننده بود، سر  و صدا های ناهنجار و توضیحات کشدار راوی " سپس او دیگ را هم می زند" این را مقایسه می کردم با مستند سرآشپز تولید شبکه نتفلیکس که شبکه مستند ایران پخش می کرد و دلم می سوخت 

وقتی این همه زیبایی طرح را می بینم و دلم می سوزد وقتی می بینم افراد مسن روی تولیداتی کار می کنند که دیگر هیچ فردی روی آن کار نمی کند، آن ها که بروند، این هنر صنعت نیز با آن ها فراموش می شود. 

اما از طرفی هم  از این جهت که با جلو رفتن زمان شیوه ی تولید آن  مدرن نشده، ناراحت کننده است. مثلا می بینم که برخی افراد ارزشمند با شیوه های غیر اصولی بدون دستکش بدون ایمنی روی تولیدشان کار می کنند، این که یک پیرمرد ، پیرزن می تواند در آن سن این کار سنگین را بکند فوق العاده است، اما این  فرسودگی جسمی می آورد، کاش سازمان میراث فرهنگی یا هر جایی که مسئول است، علاوه بر کارهای روتین مثل وام، ثبت، بیمه، تشویق، هرچه بیشتر  روی آموزش، روی ارگونومی، روی ایمنی روی ضبط تجربیات نیز  هزینه  کند

علاوه بر مدرن شدن در شیوه ی تولید، منطبق شدن خود محصولات  با زمان هم مهم است، مثلا یادم می آید با دو توریست به موزه ای رفته بودیم، خانم موزه دار گفت بگو از این کفش ها بخرند، کفش ها مربوط به زنجان بود، با اینکه فوق العاده زیبا بودند اما من هم جای توریست ها بودم  و آن ها را گوشه ای داخل شیشه به عنوان دکور می دیدم نمی خریدم، وقتی این همه محصولات ارگونومی، با تکنیک های حرفه ای آمده چرا باید آن کفش آن گوشه افتاده را خرید، مگر برای حمایت یا ترحم یا دکور.زمانی اینها هنر صنعت بوده، اما الان دیگر هنر شده،  اگر طراحی و کاربردی کردن به همراه همان طرح ها ، مواد و شیوه های دستی سنتی ترکیب شود، دوباره می تواند  از هنر به هنر صنعت تبدیل می شود. یادم می آید در برنامه ی "چگونه ساخته شده" در تلویزیون نحوه ی تولید چترهای دستی در انگلستان را نشان می داد، نه تنها به خاطر دستی بودن دارای کیفیت بالاتر و قیمت بالاتر بودند بلکه به واسطه ی استفاده از ابزار دقیق  اندازه گیری خیلی بهتر از چتر صنعتی بودند و واقعا صنعت دست بود تا کاردستی. 

در مورد تولید این مجموعه فقط در حد رویا ست، و به مرحله ی هدف نرسیده است.  هدف گذاری ای انجام نداده ام شاید هم اصلا انجام ندهم  اما گفتن ایده همیشه نتایج مثبتی دارد شاید فرد دیگری این را اجرا کند یا همکاری کند. شاید یک سال پیش که عقلم نمی رسید و تفکر مدیریتی و کار جمعی نداشتم ، به این فکر می کردم که باید خودم دانه دانه بسازم ، و فکرش را بکنید اصلا چند سال طول می کشد. اما الان می دانم که باید به شکل گروهی  و با کمک افراد از سراسر ایران ساخته شود، همان طور که مثلا امسال یوتیوب فراخوانی داد و در روز 25 آگوست فیلم خام (footage) از سراسر دنیا دریافت کرد تا بعدا توسط کارگردانی حرفه ای ویدئویی با عنوان کل دنیا در آن روز ساخته شود.

 مورد بعدی بحث مالی هست ، این مجموعه بازگشت سرمایه ندارد، بنابراین چند راه هست، راه اوّل کمک گرفتن از سازمان هایی مثل مرکز گسترش که بودجه می دهند  و در قرارداد شرایطی دارند. راه دوم سرمایه گذاری جمعی است که باز هم چون محصول تولیدی عرضه ای ندارد راه قابل قبولی نیست. راه سوم استفاده از شیوه های مسابقه و اسپانسرینگ هست، این شیوه بهترین شیوه است اما به شرطی که من جامعه ای از افراد علاقه مند به تولید ویدئو جمع کنم ( مثلا در فضای مجازی) و بعد آموزش هایی بگذارم و بعد مسابقه برگزار شود .

خود این مساله حداقل 2 سال طول می کشد، برای همین این ایده را به شکل هدف در کارهایم قرار نداده ام اما گفتم اینجا بنویسم شاید به فردی ایده بدهد یا نه تبدیل به ایده ی کامل تر و اجرایی تری شود. 

بازدید از اسپری ها	بازدید از عطرهای زنانه و مردانه	بازدید از صنایع دستی	بازدید از رومیزی ها، زیر لیوانی ها و  رانرها

اگر شما هم ویدئو های مراحل تولید زیبا دیدید لطفا من را با @bisculens منشن کنید خوشحال می شوم ببینمشان. و هم چنین اگر کسب و کار تولیدی دارید و دوست دارید  ویدئوی تولید مراحل داشته باشید و درموردش صحبت کنید   از طریق وبسایت با هم صحبت می کنیم

یادتان نرود که من را در اینستاگرام، آپارات، یوتیوب ، پادکستها یم را و گروه ها را در اینجا دنبال کنید. همچنین عضو خبرنامه شوید تا ماهی یکبار برایتان ایمیل های خوبی بفرستم. 

شاد و کنجکاو و خلاق باشید

حدیث ملکی (فیلمساز انیمیشن ، تصویرساز و مصورساز در ترویج علم )